‘Öfkesi burnunda’ insanlarız. “Öfke” sözcüğünün, eski Türkçe “öpke”den geldiğine bakılırsa atalarımız da öfkeliymiş. İsmet Zeki Eyüboğlu’na (1925 – 2003) göre (1), ‘karaciğer’ anlamındaki “öbge; övke> öyken / öygen > öfke” değişimine uğramış (1). Dilbilim araştırmacısı Eyüboğlu; “öfkelenme olayında yüzün kızarması, yüze kan yürümesi, gövdenin ısınması karaciğerle bağlantılı sanıldığından öpke /[…]
Yazının Devamı